استرپتوکوکوزیس

Streptococcosis

بیرون زدگی دو طرفی چشم ها و یا فرورفتگی آنها، تیرگی و سیاه شدن رنگ پوست، خونریزی های سر سوزنی روی دیواره داخلی سرپوش آبششی، پر خونی عروق خونی در باله های سینه ای و دمی، اتساع شکم ، پر خونی و خونریزی کبد، طحال، کلیه، مغز و روده، غالباً بیشترین تلفات در دمای آب بالای 15 درجه سانتیگراد

علت ایجاد بیماری
ابتدا این بیماری در سال 1958 در ماهی دم زرد ژاپنی و قزل آلای رنگین کمان در کشور ژاپن مشاهده شد. پس از آن بیماری به تدریج در کشورهای مختلف دنیا مورد شناسایی قرار گرفت. در سال 1379 در ماهی های مولد مازندران و در سال 1381 مناطق بیضا و کهمره سرخی واقع در استان فارس این بیماری گزارش شد. علاوه بر تلفات شدید در گونه های مختلف ماهی در میگوی بزرگ آب شیرین با تلفات 30 تا 70 درصدی نیز گزارش شده است. احتمالاً باکتری استرپتوکوکوس فیسیوم جزیی از فلور میکروبی دستگاه گوارش شانه دار دریای سیاه که بومی سواحل آتلانتیک می باشد که از طریق آب توازن کشتی ها به دریای خزر منتقل شده است. از طریق حمل و نقل بچه ماهیان و ماهیان مولد آلوده این بیماری انتقال پیدا می کند و این باکتری در تمام طول سال در محیط پرورش ماهی وجود دارد.

پیشگیری
تنها راه کنترل این بیماری ضد عفونی دوره ای استخرها، تجهیزات و ماهی ها می باشد. عدم ورود ماهیان آلوده و در جابجایی های ماهیان مخازن حمل باید کامل ضد عفونی گردد. استفاده از پروبیوتیک ها ( گونه ای از آئروموناس سوبریا) در خوراک تلفات ناشی از این بیماری را بسیار کم نموده است.